Merhaba sevgili Laker’lar, sezonun sonuna yaklaşmaya başladığımız bu zamanlarda sakatlık sorunlarımıza rağmen Batı'nın tepesindeyiz, bu yazıyı aslında Philadelphia maçından önce yazıyorum, fakat geçtiğimiz normal sezonun son yazısını açık favori olduğumuz bir 76ers maçından önce yazmış ve teslim etmiştim ancak o maçı Andre İguodala’nın son saniye üçlüğüyle kaybetmiştik, o yüzden bu yazıyı maçtan sonra teslim etmeye karar verdim, umarım bu kez kazanmış oluruz. Şimdi sezonun kalan kısmında ve playofflarda başımıza dert açabilecek bir iki ayrıntıdan söz etmek istiyorum.
Önceden dikkatimi çeken, son Dallas maçında da iyice gözüme çarpan bir şey var, ribaundu alıp topu hemen yere vuran, hızlı hücum oynayan takımlara karşı bir zaaf göstermeye başladık, hangi deplasmana gitsek rakip spikerler 'push the tempo' nidaları atmaya rakip oyuncular da bunu fazlasıyla yapmaya başladı, hele ki rakip oyun kurucu Kidd gibi bir basketbol dehası olunca bu hücumların sonu başından belli olmaya başlıyor.
Ariza-Artest tartışmalarında belki de Ariza'nın en büyük artısı buydu, hızlı ve atletik oluşuyla bu zaafımızı çok daha iyi bir biçimde kapatabilecek cinsten bir adamdı. Belki de bu sebepten playofflarda Farmar ve Shannon'ı beklediğimizden çok daha fazla sahada görebiliriz. Ancak bu arkadaşlarımızın da maalesef sahada oldukları dakikalarda çok büyük götürüleri olabiliyor, Kobe'nin sakatlığında her ne kadar bir nebze kendilerine gelmiş olsalar da, er meydanında bu süreleri hakkını vererek oynayabilmeleri için normal sezonun kalan bölümünde de ciddi şans bulmaları gerektiğine inanıyorum. Aslında özellikle Jordan Farmar’ın süre bulmasından, sahada yaptıklarından hiç hoşnut değilim ancak bu “çabuk geri dönememe” problemine başka türlü bir çözüm bulunamayacaksa elimizde fazla bir seçenek kalmıyor.
Batı konferansında kendimize rakip olarak görebileceğimiz takımların oyun kurucularını ve etraflarındaki şutörleri düşününce durum daha korkutucu bir hal alıyor, evet Denver Nuggets, Dallas Mavericks ve Utah Jazz’den söz ediyorum. Oyunun sadece hızlı hücum tarafına bakarsak, etrafında Carmelo Anthony ve J.R Smith bulunan bir Chauncey Billups, etrafında Terry, Nowitzki, Marion ve Caron Butler bulunan bir Jason Kidd, ve etrafında Kyle Korver, Mehmet Okur ve C.J Miles gibi şutörler bulunan bir Deron Williams. Aslında isim isim bakınca en azından içlerinden birkaç tanesi(özellikle Utah cephesinde) çok can yakmaz gibi geliyor, ancak bu çabuk geri dönememe konusuna düzgün bir çözüm getirilmezse hepsi üst limitlerini zorlayabilecek adamlar. Daha da önemlisi Billups-Kidd-Deron üçlüsünün, etraflarındaki adamlara üst limitlerini zorlatmak konusunda ligin en önde gelen oyun kurucularından olmaları.
Bilinen bir durum var ki, takım bu sene çok fazla mesaj maçı kaybetti, ilk başlarda durumu bir çokları gibi takımın taze şampiyon olmasından ötürü mesaj maçlarını aslında mesaj maçı olarak görmemesine yoruyordum. Ancak en azından şu son Dallas maçını takım gerçekten kazanmak için oynadı ama olmadı. Hem tam ve sağlıklı bir takımla sahadaydık hem de rakibin son flaş transferlerinden Caron Butler sahada yoktu. Açıkçası bu mağlubiyetlerin biraz daha ciddiye alınması taraftarıyım.
Ek bir konu da kısa boylu, çabuk gardlarla olan geçmişimiz. Aaron Brooks’tan geçen sene neler çektiğimiz hafızalarda ki yerini koruyor, işe bu noktadan bakınca Nuggets’ın draftte ki Ty Lawson seçiminin ardında, takımların draftlerde tercihlerini belirleyen ‘kalan en iyi oyuncuyu seçelim’ ya da ‘kadro olarak zayıf olduğumuz mevkide oynayan en iyi oyuncuyu seçelim’ yaklaşımlarından farklı olarak ‘kalan oyuncular içinden Lakers’ın canını en çok yakabilecek oyuncuyu seçelim’ yaklaşımını görüyorum. Lawson da şu ana kadar Nuggets cephesini haksız çıkartmış sayılmaz, normal sezonda bize karşı oynadığı 2 maçta 9/13(.692) şut isabetiyle 13 sayı 4.5 asistlik katkı verdi. Yine normal sezon başlamadan hemen önce Denver’la oynadığımız son hazırlık maçında 8/12(.666) şut isabetiyle 29 sayı 6 asist 5 top çalmalık bir performansı var, ancak bunu yakın zamanda oynayacağımız Denver maçına kadar “hazırlık maçıdır, olur öyle şeyler” deyip geçiyorum, o maçı da hem Denver’a bu sezon 2 defa kaybettiğimiz için, hem konferansta görece en ciddi rakibimiz oldukları için hem de Lawson’ın neler yapabileceğini, ona karşı neler yapılabileceğini görmek için sabırsızlıkla bekliyorum. Bir açıdan bakıldığında Lawson da kimdir, bu kadar kaliteli bir Lakers takımına ne kadar zarar verebilir ki denilebilir ancak basketbolu ve özellikle de Lakers’ı yakından takip edenler eminim ne demek istediğimi anlıyorlardır.
Peki bu çabukluk sorununa karşı neler yapılabilir, bir önlemden yukarda bahsettik, daha hızlı ve atletik adamları maçın belirli bölümlerinde fazlaca kullanabiliriz, ikinci çözüm aslında ligde ki tüm takımlara karşı en büyük avantajımız; içerde ki uzunlarımız. Topu içeriye ne kadar çok indirirsek hem içerden, hem de dışarıdan bulduğumuz şutların isabet oranı artacaktır ki, bu da rakiplerin hızlı hücum şanslarını olabildiğince azaltacaktır, ayrıca girmeyen topların da daha kısa sekeceğini ve bunların da hızlı hücuma dönüşme olasılığının daha az olacağını eklemek gerek. Unutmadan bir şey daha, uzunlarımızın yanı sıra Kobe ve Artest de sırtı dönük oyunu rahatlıkla oynayabilen ve bu alanda bize fazlasıyla katkı sağlayabilecek isimler, sezon başlarında daha sık denedikleri bu oyunu sezonun kalan bölümlerinde de umarım sık sık görürüz. Son olarak savunma ribaundu alan uzunlara topu yere vurup gidebilecek arkadaşlarına pas vermeden önce göstermelik tek kişiyle baskı yapılabilir, takıma savunmaya yerleşmesi için zaman kazandırılır ki bu da kalıcı bir çözüm değil, Kobe’nin yılların verdiği tecrübeyle son Dallas maçında bunu kendiliğinden birkaç kez yapması dikkatli gözlerden kaçmamıştır ama dediğim gibi bu bel bağlanacak bir çözüm değil, tabii her rakip savunma ribaundunu topu yere vurup gitme becerisi olmayan uzunların alacağını düşünmüyorsanız.
Şu anda NBA’in en iyi derecesine sahip olan Cavaliers takımından 1 mağlubiyet fazlamız var, sezon içerisinde onlara karşı olan 2 mücadelemizi de kaybettiğimiz için ve aynı galibiyet derecesiyle sezonu bitirirsek olası bir eşleşme de saha avantajı Cavaliers takımında olacağı için, saha avantajına sahip olmak istiyorsak sezonun kalan bölümünde onlardan 2 maç fazla kazanmalıyız. İki takımın da fikstürlerine baktığım da bizim fikstürümüzün biraz daha zor olduğunu söyleyebilirim, ancak onları da zorlu bir nisan ayı bekliyor olacak, Kobe’nin sakatlığında takımı izledikten sonra, sezonun kalan bölümünde Lakers’tan çok çok ekstra bir galibiyet yüzdesi beklemiştim, açıkçası hala da bekliyorum, bu arada çok çok ekstra derken, şu anda ki derecemize göre değerlendiriyorum, yoksa benim bu kadrodan beklentim zaten bu dominasyonu göstermesidir. Dallas maçı her şeye rağmen kazanmaya çok yaklaştığımız ve bir ara farkı 9 sayıya kadar çıkardığımız bir karşılaşmaydı, birkaç doğru tercih, birkaç hakem kararıyla sonuç çok farklı olabilirdi. Bu durumda Cavaliers’in ekstra birkaç maç kaybetmesini beklemek durumundayız, açıkçası ben kaybedeceklerini ve öyle NBA’in en iyi derecesini alacak kadar iyi bir takım olmadıklarını düşünüyorum, ancak son iki maçta gördüğümüz Paul Pierce ve Chris Bosh sakatlıkları gibi her gittikleri deplasmanda rakiplerinin en büyük yıldızı sakat olacak kadar şanslı olurlarsa bilemem. LeBron’a saygısızlık etmek istemem, çok büyük oynuyor fakat daha NBA’de tek bir maça çıkmadan kendini “king”(kral) ilan etmesi, basının bunun tamamen arkasında durması, geçen sezon daha konferans finallerindeyken Mo Williams’ın çıkıp “şu anda biz basketbol oyununu oynayan en iyi takımız ” demesi(ki o takım hangi takımmış hep beraber izledik), hakemlerin yanlış kararlarından ötürü sonucu değişen maçların sayısına bakınca, NBA’de ki herhangi bir takımdan açık ara önde oluşları, önde götürdükleri maçlar devam ederken rakip bench’in önünde dans etmeleri gibi şeyler, Cavaliers takımını benim gözümde çok antipatik kılıyor. Her hangi bir şeyi başarmadan her türlü başarıya serbest geçiş hakları varmış gibi davranmaları ve basketbol çevrelerince de onlara öyle davranılması beni ve birçok basketbol severi rahatsız ediyor. Eğer abarttığımı düşünenler varsa, onları Cavaliers maçlarını izlemeye davet ediyorum, o kadar dikkatle izlemelerine de gerek yok.
Ama ne olursa olsun, saha avantajı kime giderse gitsin, playofflar geldiğinde Lakers’ın başarısını yine Lakers belirleyecektir. Örneğin, sezon başında batı konferansında en ciddi rakibimiz olarak görünen Nuggets’la ilgili konuşmalarda genel kanaat, Kobe’yi savunmakla görevlendirilen oyuncuları Dahntay Jones’u kaybettikleri ve bizim de şampiyon takımdan kaybettiğimiz Ariza’nın yerine daha iyisini, Ron Artest’i aldığımız, sonuç olarak Nuggets takımının bize karşı pek bir şansı olmadığı yönündeydi. O Nuggets şu ana kadar bizi iki defa devirdi. Kadro kalitemiz doğru basketbolu oynadığımız ve gerekli eforu sarfettiğimiz sürece bir anlam ifade ediyor. Playofflar geldiğinde tüm takımlar bize karşı en doğrusunu oynamaya çalışacak ve ellerinden gelenin en iyisini yapacaklar çünkü ligde yer alan herkes şu gerçeği biliyor; şampiyon olmak için devrilmesi gereken takım son şampiyondur ve bu takım da LosAngeles Lakers, bu gerçeğin önümüzde ki sezon da değişmiş olacağını hiç sanmıyorum, özellikle son zamanlarda bu istek ve inancı takımda görüyorum.
Konu: LOS ANGELES LAKERS 
