ERAY CANBERK

Eray CANBERK (1940- )
İstanbul'da doğdu. Bir süre Yüksek Öğretmen Okulu Fransız Dili ve Edebiyatı Bölümü'nde öğrenim gördü. Yayınevlerinde çalıştı. Öğretmenlik yaptı. Afşar Timuçin ile birlikte Kavram Yayınevi'ni kurdu, yönetti. İstanbul'da yazar ve çevirmen olarak yaşamını sürdürüyor. Dünya şiirinden çevirileri de çeşitli kitaplarda yer aldı. Ataol Behramoğlu, Eray Canberk için, "Az yayınlayan, özenli, incelikli bir dil işçisi" değerlendirmesini yapıyor.

Eserleri:
Kuytu Sular (1969)
Yüreğin Burkulduğu Zaman (1983)
Ebrular (1997)

Eray CANBERK Şiirleri
AYRILIK TÜRKÜLERİ

doğduğum yerden kopup
doyduğum yere vardım
her şeyimi unutup
yarama tütün sardım

selam benden eşe dosta
karım yorgun oğlum hasta

sızlayarak kapandı
görünürdeki yara
gurbet yeni dert açtı
acı kattı acıma

turna değil yardan haber getiren
heves değil beni sizden ayıran

hemşeriyiz belki de
özlemimiz de yanı
gelmişiz yaban ele
alın teri kolay mı

beyaz mendil sıla gibi koynumda
işsizliğin zalim ipi boynumda

DEĞİŞİP YOK OLAN BİR KENTİ ANIMSAYARAK

bu kent büyük bir ihaneti gizliyor
sabahlara dek inlemesinden belli
seni nasıl uzak kentlere götürsem
nasıl uyutsam nasıl dinlendirsem
bu kent gizliyor büyük bir ihaneti

bu kent küçücük adamları büyütüyor utanmadan
ışıl ışıl yanan lâmbaları
pişman gözleridir pişman gözleridir pişman
bir ölüyü suçlamak kadar anlamsız
üstüme üstüme geliyor hiçbir şey
anlatmadan anlatmadan anlatmadan

ben nasıl yanılmışım bilmiyorum bilmiyor
ne çok anlatamadığımı gizlemekle
umarsız iniyor umarsız akşam iniyor
bir çiçek bırakıyorum gecenin başladığı yere
İÇTEN İÇE

sevdam seni durmadan
can evinde yeşertir
çiçekçe ve çocukça
sıralı sırasız ikide bir

nice yıkım nice ılgar
geçer iz bırakarak
nice geç kalmış bahar
acımıza eklenir

çocukları da alan
ölüm sıra beklemez
yara üstten kapanır
sızı içerden dinmez

ölüm yıkım ve sevda
yaşamakla başa baş
başlangıç belli belirsiz
bitim belirli nokta


SANI

hiç değişmedi san
sen öyle
dıştan
gir içeri - göz göz olmuş-

ama yerinmez -çünkü kendi yerinde-
ayrıca neden değişsin konum
söyle
yaşanırken hep ortak duyum

eğri bir çizgi dudak -acı gülümseyiş-
her zaman vardı
yanıltan

hiçdeğişmedisansenöyledıştan