Kendimi anlayamiyorum artik

Hayatimda birkere asik oldum o da cocukluk askim di ondan ayrildigimdan beri yazlari gordugumde icim kipir kipir oluyordu ona dokunamamak öldürüyordu sanki beni öyle duygular icindeydim bu yaz onunla konustum ve onun da daha beni istedigini ogrendim onunla yakinlastigimizda artik hicbirsey hissetmedigimi anladim onunla konusup ayrilmadigimizdan ona asik oldugumu sandigimi cok iyi farkina varmistim yazdan beri bir beraberligim var onu ilk gördügümde gercekten kapilmistim ona simdi ise üzerime cok variyor bana bagli oldugunu bensiz yapamayacagini sevgisini asiri bir sekilde gösteriyor bu da benim ona baglanamama asik olamamama neden oluyor cok düsünüyorum ona cogu zaman bir abla oluyorum uc sene once annesini kaybetmesinden dolayi da bana bagli oldugunu düsünüyorum beni tedirgin eden distan bakanlar da ona asik olmadigimin farkinda, sana uyuyor diye cikiyorsun diyorlar bende bunu anladim gercekten mantik bir beraberlik icindeyim onu operken sarilirken hicbirsey hissetmiyorum ama ondan ayrilsam cok üzülecegimi biliyorum onu bir baskasiyla düsünemiyorum beni biraz daha kendi halimde biraksa daha erkeksi olsa eminim ona asik olabilirdim cunku ilk konustugumuzda icim kipir kipir di saatin nasil gectigini anlamamistim ben sevdigimi saniyordum ama kendimi mi yalanliyorum bilmiyorum artik belki de yanliz kalmaktan korkuyorum belki de onu gercekten insan olarak sevdim ondan kaybetmek istemiyorum artik ne yapacagimi bilmiyorum Söz olsun istiyor bu yaz ne yapacagimi bilmiyorum cok düsündürüyor bu durum beni keske demek istemiyorum ne vazgecebiliyorum nede tamamen baglanabiliyorum (((((( yardim ederseniz cok sevinirim gercekten cikmaz bir yoldayim